Ik zat in groep 4 toen mijn ouders scheidden. Ik ging bij mijn oom in Butembo wonen; helaas liet hij me niet meer naar school gaan. Ik deed het huishouden en hielp soms met de verkoop van voedsel op de markt met de vrouw van mijn oom. Op een dag wilde een buurjongen van 20 jaar seks met mij hebben omdat hij mij geld gaf voor mijn behoeften; ik wilde zijn hulp niet kwijt en dus verzette ik me niet. Ik werd zwanger toen ik 15 was. Ik liet het de buurjongen weten en hij sloeg op de vlucht. Mijn oom stuurde me weg naar de familie van de jongen. Zijn ouders stuurden me ook weer weg. Ik bleef 2 dagen bij het dorpshoofd en hij besloot dat de ouders van de buurjongen mij moesten opvangen. Pas 3 weken na de bevalling kwam de buurjongen terug; zijn vader had de kosten van de bevalling betaald. Hij bleef maar 4 dagen en zijn ouders besloten dat ik terug moest naar mijn oom, maar die wilde mij ook niet hebben. Uiteindelijk ging ik terug naar mijn moeder. 

Het leven in het dorp was moeilijk voor mij omdat ik uitgaven had maar geen werk en inkomen. Vooral tijdens de ziekte van mijn kind was dit zwaar; ik had niemand om bij uit te huilen. Ik smeekte een buurvader om hulp, van hem werd ik na 3 jaar zwanger. Ik had geen hoop op een betere toekomst totdat ik werd geselecteerd voor de beroepsopleiding van ACPDI; ik koos voor de koksopleiding omdat een tante haar eigen geld verdient met haar restaurant in Butembo. Nu ik de opleiding met succes heb afgerond ben ik er trots op om een eigen restaurant te hebben met 3 andere alleenstaande moeders. We hebben net 3 maanden gewerkt en ik ben met mijn eigen handen een inkomen gaan verdienen waarmee ik mezelf en mijn kinderen kan onderhouden. We hebben ook een spaarfonds opgericht voor roulerend krediet, ter ondersteuning van de gemeenschappelijke uitgaven van ons restaurant en voor sociale bijstand. Zelf heb ik afgelopen week geld gekregen voor de medische zorg van mijn kind uit ons spaarfonds. Ik ben erg blij om kok te zijn en weer respect te hebben in mijn gemeenschap!